Cezary Ponikowski (1854 – 1944)
długoletni członek Zarządu Towarzystwa
funkcję zastępcy prezesa Towarzystwa nieprzerwanie pełnił przez 56 lat.
adwokat, pierwszy Prezes Naczelnej Rady Adwokackiej, działacz społeczny i niepodległościowy w okresie poprzedzającym I Wojnę Światową, podczas niej jak i w 20-leciu II Rzeczypospolitej Polskiej.
Był jednym z inicjatorów i założycieli Biura Pracy Społecznej w Warszawie. Podczas wojny brał czynny udział w pracach Komitetu Obywatelskiego w Warszawie. W sierpniu 1915 r. brał udział w tworzeniu Sądów Obywatelskich.
Został członkiem powołanej w 1915 r. trzydziestoosobowej reprezentacji adwokatury polskiej („Delegatury”) do spraw organizacji adwokatury według reguł samorządowych. Był współautorem pierwszych po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. przepisów o adwokaturze. W 1919 r. został wybrany pierwszym w niepodległej Polsce, prezesem nowoutworzonej Naczelnej Rady Adwokackiej. W 1935 roku wybrany został Prezesem ZAP.
O szacunku jakim się cieszył, świadczy fakt, że przez wiele lat był stałym plenipotentem Adama Ludwika Czartoryskiego i jego żony Marii z Krasińskich prowadząc ich rozległe sprawy majątkowe. Zamieszkiwał i prowadził swą kancelarię w domu Marii Czartoryskiej przy ul. Krakowskie Przedmieście 7 w Warszawie. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.[1]
[1] porównaj z: http://slawniprawnicy.pl/przelom-xix-xx-wieku/143-cezary-ponikowski