Historia

Rzesze tułających się po mieście bezdomnych w różnym wieku wymagało natychmiastowej opieki lekarskiej i wsparcia socjalnego. W szczególnie dotkliwej biedzie znajdowały się osoby stare i opuszczone. Na ten fakt zwróciła uwagę Siostra Miłosierdzia ze zgromadzenia św. Wincentego à Paulo Anna Kobylińska, inicjując działalność charytatywną w późniejszych latach nazwaną „Przytułkiem św. Franciszka Salezego”. W latach 1882 – 1895, wspierana przez Biuro Informacyjne o Nędzy Wyjątkowej i Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności, w kolejno wynajmowanych mieszkaniach organizuje „Opiekę św. Józefa dla biednych i dzieci”. Łącznie w ok. 10 lokalach na Powiślu pomocą objętych zostało 70 osób, głównie samotnych kobiet w podeszłym wieku.
Rozproszenie mieszkań oraz ich standard były wysoce niedogodne, a zatem bardzo ograniczały zakres niesionej pomocy.

Sytuację wspomógł proboszcz Parafii Świętego Krzyża ks. biskup Kazimierz Ruszkiewicz powołując Radę Opiekunów złożoną z grona filantropów warszawskich. Niebawem przekształciła się ona w Towarzystwo Przytułku św. Franciszka Salezego.

               W ówczesnych warunkach politycznych, samodzielna inicjatywa obywateli jest niemile widziana, dlatego koniecznością była dodatkowa opieka instytucjonalna. Dzięki staraniom hr. Marii Sobańskiej, na początku 1895 r. opiekę taką ofiarowało Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności.

czytaj więcej