Filantropia – oznacza dobroczynność i życzliwość, jest terminem pochodzący z języka greki klasycznej. Istnieje już od 2,5 tyś lat, a wywodzi się ze świeckiej idei opartej na wartościach humanistycznych.
Charytatywność – oznacza miłosierdzie lub miłość chrześcijańską wobec ubogich i jest terminem wywodzącym się z nurtu dobroczynności religijnej.
Zarówno działalność charytatywna jak i filantropijna wypływają z tych samych pobudek – chęci pomagania innym. Różnica polega na sposobie i formach pomocy. Nieoczekiwane wydarzenia, nagłe wypadki, które wymagają natychmiastowej reakcji zazwyczaj są impulsem do jednorazowych, spontanicznych, nietrwałych gestów charytatywnych.
Filantropia jest działaniem planowym, koncentrującym się na próbie rozwiązania problemu i osiągnięciu w pracy jak największego efektu. Trwa w dłuższym wymiarze czasowym, zatem może być monitorowana i modyfikowana.
Filantrop – zwany w Polsce społecznikiem, to człowiek udzielający pomocy materialnej ubogim i potrzebującym, pracujący społecznie w imię idei solidaryzmu społecznego, fundujący akcje społeczne, fundator.
Dobroczynny – przynoszący korzyść, dobry, przydatny, wartościowy, Służący pomocą osobom potrzebującym, wspierający.
Dobroczynność – działania przynoszące konkretne korzyści potrzebującym.
Bodhiczitta – w buddyzmie, pojęcie o szerszym znaczeniu, które dotyczy nie tylko ludzi, lecz wszystkich czujących istot.
Cdaka – w judaizmie, dobroczynność, będąca podstawowym nakazem biblijnym, polegającym na opiece nad ubogimi, wdowami i sierotami, zapewnianiu opieki lekarskiej chorym, udzielaniu gościny przybyszom z innych miast, itp.,
Zakat – w religii muzułmańskiej oznaczający jałmużnę dla ubogich, głównie w obrębie gminy