PRACE KONSERWATORSKIE

Trwające ponad dwa lata prace konserwatorskie rozpoczęto wiosną 2015 roku.

Przedmiotem robót remontowych w budynku głównym był remont piwnic z osuszeniem zawilgoconych murów oraz naprawy spękań murów z renowacją zniszczonej ceglanej elewacji i odtworzeniem uszkodzonych lub utraconych detali. Rok wcześniej przeprowadzono kompleksowe osuszanie fundamentów  od zewnętrznej strony budynku.

Projekt remontu piwnic i elewacji budynku głównego wykonano na podstawie przeprowadzonych badan, obejmujących między innymi kwerendę archiwalną, opis i inwentaryzację stanu budynku, ekspertyzy z dziedziny geotechniki, budownictwa w tym wentylacji oraz zawilgocenia i konstrukcji. W toku obserwacji geodezyjnych, prowadzonych przez ponad rok stwierdzono, że proces odkształceń konstrukcji nie był znacząco czynny.

Po ustabilizowaniu zniszczonych nadproży, spiętych nierdzewnymi prętami, odnosząc się z szacunkiem i przywiązaniem do materii historycznego obiektu, naprawiono murowe lico elewacji. Zrekonstruowaliśmy i odrestaurowaliśmy zniszczone podczas działań wojennych elementy dekoracyjne, uzupełniając  je o detale nawiązujące do historycznych, w tym oparte o ikonografię maswerki oraz płytę balkonową z piaskowca, ceglane zwieńczenia szczytu nad portykiem wejściowych. Wykonawca uzupełniał mury i wykończenia, zamawianymi specjalnie na wzór oryginałów, kształtkami ceglanymi i wzorzystą terakotą. 

Przykładem  rekonstrukcji mogą być, wykonane na wzór ikonograficznych oryginałów, ażurowe maswerki z piaskowca, odtworzone na podstawie fotografii – z motywami rybich pęcherzy w balustradzie wschodniej i czwórliścia (odwróconych czterech elementów koła ) w zachodniej.

Dokonano także gruntownej renowacji balkonów budynku głównego, które wyposażono w nowy wzór współczesny, nawiązujący do historycznych podziałów elewacji oraz odtworzono masywną płytę balkonową we wschodniej ścianie oficyny kuchennej. Ten ostatni zwany balkonem “Marconiego” miał jedną z dwóch płyt, ukruszoną w sposób uniemożliwiający jej naprawę jako elementu konstrukcyjnego. Płytę wymieniono na wykonaną ściśle w/g zachowanej, podwyższono też – starannie przedłużając wszystkie pręty – do wymaganej wysokości 1,20m historyczną żelazną balustradę z trójlistnym motywem, tak iż nie zmienił się jej wyraz, a zachowane są wymagania bezpieczeństwa.

Naprawiono gzyms koronujący i wszystkie szczyty na elewacjach, wymieniając zniszczone i przywracając utracone ceramiczne kształtki dekoracyjnych profili na całym obwodzie domu.