ROCZNICA 150 LECIA POWSTANIA BIURA INFORMACYJNE O NĘDZY WYJĄTKOWEJ W WARSZAWIE

Przy prezentacji działań dotyczących utworzenia Przytułku wymieniane jest Biuro Informacyjne o Nędzy Wyjątkowej w Warszawie (BIoNW). Stowarzyszenie –  wedle statutu – „miało na celu informowanie społeczeństwa o mieszkańcach Warszawy, znajdujących się  w nędzy i to na podstawie osobistego sprawdzenia przez Siostry Miłosierdzia ze Zgromadzenia św. Wincentego à Paulo oraz udzielenia tym osobom opieki moralnej i materialnej pomocy”. Początkowo Biuro mieściło się na Tamce nr 35 w Instytucie św. Kazimierza w Warszawie. W latach 30. XIX w. przeniesiono je nieopodal do budynku na Tamce 30. Założyciele wpłacali 300 zł (ok. 50 rub.) tytułem jednorazowej składki. Składka członków rzeczywistych wynosiła 25 zł rocznie. zarząd Biura składał się z 5 członków i 3 zastępców. W skład Zarządu wchodziła z urzędu siostra miłosierdzia ze Zgromadzenia św. Wincentego à Paulo. Zapewne była nią siostra Anna Kobylińska, na co wskazuje cały przebieg wzajemnych relacji i dalsze kroki zmierzające do utworzenia Przytułku, Nastąpi to po 27 latach pracy siostry Anny na rzecz potrzebujących.

Organizacja została założona dokładnie 150 lat temu, w 1870 roku przez znanego filantropa i działacza społecznego Cypriana Lachnickiego. Kolekcjoner, dyrektor Szkoły Rysunkowej (w której nauczał Wojciech Gerson) i Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie (obecnie Muzeum Narodowe), urodzony w 1824 roku na Grodzieńszczyźnie, powołując stowarzyszenie, wspomógł jednocześnie w sposób szczodry jego fundusz statutowy.

Statutowym celem działania BIoNW było informowanie społeczeństwa Warszawy i funkcjonujących tu placówek charytatywnych, o skrajnych przypadkach ubóstwa w celu zorganizowania szybkiej i skutecznej pomocy. Na Powiślu organizacja często zwana była Biurem Nędzy Straszliwej.
Od początku istnienia Biuro związane było z Tamką i z Zakładem św. Kazimierza.
W latach trzydziestych, w zarządzie Biura Informacyjnego zasiadali znani warszawscy filantropi tamtych czasów: Bronisław Gozdawa-Jankowski, Jan Saryusz Bielski, Antoni hr. Sobański. Podczas okupacji hitlerowskiej wydawano tu bezpłatne obiady, co ratowało od głodu wielu najmłodszych mieszkańców tej naprawdę ubogiej wówczas dzielnicy. Lachnicki był znanym miłośnikiem obrazów, grafiki i sztuki użytkowej. Swoją kolekcję testamentem z 1902 przekazał Muzeum Narodowemu w Warszawie. Warunkiem było wybudowanie nowego gmachu, który wzniesiono dopiero w okresie międzywojennym. Jego prace rysunkowe i obrazy, wielokrotnie prezentowane w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, były związane głównie z podróżami.
Działania Biura Informacyjnego o Nędzy Wyjątkowej na niwie warszawskiej dobroczynności były i są do dziś wartością niedocenioną i niestety zapomnianą. Jedynym śladem po wieloletniej – ponad 60 lat – pracy społeczników, jest niezliczona liczba ogłoszeń prasowych w ówczesnej prasie codziennej i tygodnikach, informujących o ludzkiej bezgranicznej biedzie i pilnych potrzebach zaradzenia jej.